Monastyr bazylianów

Monasterz lokowany był w 1560 r. jako wieś królewska. W XII w. na wzgórzu istniał klasztor założony przez św. Piotra Rateńskiego, metropolitę kijowskiego. Świątynia zajmowała całą powierzchnię szczytu góry, teren ogrodzony był kamiennym murem z bramą i furtą. Budynki mieszkalne i gospodarcze wzniesiono pod koniec XVII w.

Na przełomie XIX i XX w. Monasterz przeszedł na własność rodziny Dębickich z Werchraty. Przed II wojną światową mieszkali tu Ukraińcy. Miejscowość przestała istnieć w lipcu 1947 r., gdy po akcji Wisła wysiedlono jej mieszkańców. Na początku lat 50-tych istniejącą cerkiew rozebrano. Do dziś zachowały się pozostałości kilku pomieszczeń oraz słabo dostępne podziemia. Na terenie placu klasztornego znajdują się groby żołnierzy poległych w czasie I wojny światowej.

W pobliżu wzgórza znajduje się wiata upamiętniająca istniejącą w latach 1891-1905 pustelnię św. Brata Alberta (Adama Chmielowskiego).